Co leczymy
- Ostre stany bólowe
- Nietrzymanie moczu
- Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych TMJ
- Rwa kulszowa
- Przepuklina krążka międzykręgowego w odcinku szyjnyjm
- Zmiany zwyrodnieniowe
- Bóle stawowe, mięśniowe, bóle kręgosłupa
- Nerwobóle
- Obrzęk
- Stany po naciągnięciach i zerwaniach mięśni, i więzadeł
- Uszkodzenia łąkotek
- Zapalenie rozcięgna podeszwowego, ostroga piętowa, hallux, bóle stopy
- Skręcenia, zwichnięcia, st po złamaniach
- Łokieć tenisisty, golfisty
- Bóle biodra, pachwiny
- Bóle przeciążeniowe
- Torbiele i zapalenia kaletek
- Bóle i zawroty głowy
- Stany pourazowe,pooperacyjne; rekonstrukcje stawów, więzadeł
- Zespoły bólowe kobiet w ciąży i w okresie poporodowym
- Rehabilitacja dzieci
- Wady postawy
- Rehabilitacja ogólnorozwojowa osób starszych i dzieci
- Drętwienie - "parestezje"
Ostry stan bólowy kręgosłupa
Przyczyną tego schorzenia jest najczęściej uraz. Może on wystąpić w wyniku potknięcia, poślizgnięcia, nieodpowiedniego podnoszenia się, skrętu tułowia bądź dźwignięcia cięższego przedmiotu.
W tej sytuacji może dojść do przerwania struktur podobnie jak przy innych uszkodzeniach takich jak np.: skręcenie stawu skokowego czy kolanowego. Uszkodzenie to natomiast występuje w obrębie kręgosłupa i dotyczy włókien pierścienia krążka międzykręgowego, więzadeł położonych po tylnej stronie kręgosłupa, struktur mięśniowo-ścięgnistych.
Uszkodzenia tego typu mogą również być następstwem nie tylko krótkotrwałego urazu, ale mogą też pojawiać się stopniowo w ciągu godzin lub dni. Bez wyraźnej przyczyny, czasem po lub przed aktywnością obciążającą plecy, np. długą jazda samochodem lub długotrwałym utrzymaniem ciała w jednej, często zgięciowej pozycji.
Powtarzanie takich sytuacji bólowych może dawać początek osłabieniu krążka międzykręgowego i tworzeniu się przepukliny.
Objawy
- ból w okolicy lędźwiowo – krzyżowej, czasem z promieniowaniem do pośladków;
- ból może przybierać początkowo stan bardzo ostry, pacjent nie jest w stanie znieść nawet najmniejszego ruchu;
- Pacjent jest w stanie wyłącznie leżeć w pozycji zmniejszającej ból.
Leczenie
Bardzo ważna w pierwszych dniach jest wizyta u lekarza pierwszego kontaktu i dobranie odpowiednich dla pacjenta leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
Zaleca się przebywanie i odpoczywanie w pozycjach redukujących ból.
Dobrze dobrane techniki manualne z zakresu osteopatii i terapii manualnej oraz profesjonalne ich wykonanie zapewnia szybszy powrót do pełnej sprawności. W okresie bólu można oczywiście stosować zabiegi z zakresu fizykoterapii, mające działanie silnie przeciwbólowe (oczywiście po konsultacji z fizjoterapeutą).
NIETRZTMANIE MOCZU
Mięśnie dna miednicy odgrywają ważną rolę w życiu każdej kobiety i mają istotny wpływ
na jej zdrowie. Elastyczne mięśnie dna miednicy odpowiadają za prawidłową postawę
ciała. Codzienny trening przyczynia się do zapobiegania lub odczuwalnego zmniejszenia
natężenia objawów nietrzymania moczu.
Międzynarodowe Towarzystwo Kontynencji wyróżnia następujące rodzaje:
• wysiłkowe nietrzymanie moczu (występuje, gdy wzrostowi ciśnienia wewnątrz
jamy brzusznej podczas kaszlu, kichania lub pracy fizycznej towarzyszy mimowolne
wyciekanie moczu, inaczej mówiąc jest to bezwiedne wypływanie niewielkich
objętości, brak także potrzeby oddania moczu podczas spoczynku nocnego);
• nietrzymanie moczu z parcia (jest to mimowolne popuszczanie moczu pod
wpływem przymusowego parcia na mocz i może być spowodowane niestabilnością
lub nadmierną pobudliwością wypieracza pęcherza moczowego. Najczęstszym
objawem jest bezwiedna utrata moczu poprzedzona silnym parciem, a także
nietrzymanie moczu w spoczynku);
• mieszane nietrzymanie moczu (rozpoznaje się, gdy współistnieją objawy
wysiłkowego nietrzymania moczu i naglącego nietrzymania moczu jednocześnie);
• nietrzymanie moczu z przepełnienia (jest diagnozowane szczególnie u mężczyzn
z powiększonym gruczołem krokowym, charakteryzuje je stałe lub okresowe
wyciekanie moczu z przepełnionego i rozciągniętego pęcherza, spowodowane jest
upośledzoną kurczliwością wypieracza, prowadzącą do nadmiernego wypełnienia
pęcherza moczowego).
Trening mięśni dna miednicy skierowany jest do osób z problemami
uroginekologicznymi. Terapia może zapobiec lub zmniejszyć natężenie objawów
nietrzymania moczu, osłabienia mięśni oraz obniżenia narządów rodnych. Silne mięśnie
dna miednicy są ważne dla zachowania dobrej formy przed ciążą, podczas porodu a także
po nim.Po szczegółowym wywiadzie przeprowadzonym przez fizjoterapeutę dobierany
jest indywidualny program ćwiczeń.
Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych TMJ
Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych dotyczą ponad 60% populacji. Ból w okolicy szczęki i żuchwy, oraz w okolicy uszu podczas szerokiego otwierania ust, jedzenia, ograniczenie ruchów lubnadmierna ruchliwość w stawach skroniowo-żuchwowych, klikanie i trzeszczenie podczas ruchu w tym stawie to jedne z głównych objawów dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych. Fizjoterapia w tej dysfunkcji jest bardzo skuteczna. Regularna, kompleksowa terapia stawu skroniowo-żuchwowego jest w stanie zwalczyć większość problemów w okolicy narządu przeżuwania oraz kręgosłupa szyjnego.
Staw skroniowo-żuchwowy to połączenie pomiędzy żuchwą a czaszką. To właśnie w tym stawie wykonywany jest ruch żuchwy podczas otwierania i zamykania ust, przeżuwania, ziewania czy mówienia. Dlatego mówi się, że jest to jeden z najczęściej używanych stawów ciała.
Dzięki terapii w naszym gabinecie u pacjenta jesteśmy w stanie zmniejszyć dolegliwości bólowe w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, zwiększyć ruchomość w tych stawach, poprawić elastyczność mięśni, zwalczyć objaw zaciskania zębów (szczególnie w nocy- bruksizm), zredukować stres. Dodatkowo nauczymy Państwa odpowiednich ćwiczeń profilaktycznych do wykonywania w domu we własnym zakresie.
Do terapii stawów skroniowo-żuchwowych podchodzimy kompleksowo i globalnie, mając na uwadze również czynniki predysponujące do wystąpienia problemu z tym stawem, powstające w innych częściach ciała (kręgosłup szyjny, kręgosłup piersiowy, staw barkowy itp), wady postawy oraz sugestie lekarzy stomatologów, ortodontów, gdyż dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych często pojawia się podczas leczenia stomatologicznego i ortodontycznego.
Efekty terapii mogą być zauważalne już po pierwszym spotkaniu z fizjoterapeutą. Główne z nich to zmniejszenie bólu w okolicach uszu oraz zwiększenie zakresu ruchomości podczas jedzenia lub ziewania. Wszystkie stosowane przez nas techniki są w pełni bezpieczne i dostosowane do odczuć pacjenta. Terapia stawów skroniowo-żuchwowych jest jednym z najprostszych sposobów na walkę z bólami żuchwy, głowy i kręgosłupa szyjnego.
XRwa kulszowa to często występujący rodzaj bólu (zespół objawów) wywołany przez ucisk lub podrażnienie nerwu kulszowego. Wszystko, co kładzie nacisk na nerw lub go podrażnia może spowodować ból, który to odczuwalny jest od tylnej części pośladków lub uda. Ból ten może być odczuwalny w różnym stopniu. jako łagodny ból, ostre pieczenie lub skrajny dyskomfort. Niekiedy może powodować uczucie drętwienia, osłabienie lub mrowienie.
Najczęstsze objawy rwy kulszowej to:
• ból pośladka lub nogi, pogarszający się podczas siedzenia,
• pieczenie lub mrowienie przechodzące od góry do dołu nogi,
• osłabienie, drętwienie, lub trudności w poruszaniu nogi lub stopy,
• ciągły ból po jednej stronie pośladka,
• przeszywający ból znacznie utrudniający wstawanie.
Rwa kulszowa najczęściej dotyka tylko jednej strony dolnej części ciała. Często ból rozciąga się od dolnej części pleców, idąc dalej z tyłu uda w dół poprzez nogi. W zależności od tego, gdzie nerw kulszowy został naruszony, ból może także obejmować stopy lub palce.
Przyczyną rwy kulszowej jest zazwyczaj podrażnienie nerwu kulszowego. Inne najczęstsze przyczyny rwy kulszowej to:
• zwężenie lędźwiowego kanału kręgowego (zwężenie kanału kręgowego w dolnej części pleców)
• choroba zwyrodnieniowa dysku (przesunięcie się dysków, które działają jak poduszki między kręgami)
• kręgozmyk (przemieszczenie kręgów wraz z całym odcinkiem kręgów wyżej leżących ku przodowi w stosunku do kręgu położonego niżej),
• ciąża.
Leczenie rwy kulszowej jest indywidualnie dobrane do stanu pacjenta. Stosujemy zarówno osteopatię, terapię manualną, masaż jak również ćwiczenia indywidualne i zabiegi fizykoterapeutyczne.
Przepuklina krążka międzykręgowego w odcinku szyjnym
Pod względem częstotliwości występowania, najczęściej występuje kolejno: C5-6, C6-7, C4-5.
Bezpośrednią przyczyną jest przeciążenie mechaniczne. Powstaje tutaj dźwignia pomiędzy kręgosłupem szyjnym i głową a względnie stabilną klatką piersiową.
Objawy:
- schorzenie poprzedza sztywność karku oraz bóle tyłu głowy, nadmierne napięcie mięśnia czworobocznego;
- w późniejszej fazie ból może pojawić się w okolicy łopatki. Następnie w zależności od poziomu i nerwu, który jest uciskany promieniuje bocznie, przyśrodkowo lub z przodu do kończyny górnej;
- jeśli występuje po urazie odcinka szyjnego to ból pojawi się po wielu godzinach w przeciwieństwie do uszkodzenia stawu międzywyrostkowego, gdzie ból pojawi się od razu;
- oprócz bólu i ograniczenia w odcinku szyjnym kręgosłupa często też pojawiają się objawy powiązane z układem współczulnym, takie jak: siniejące, wilgotne i zimne dłonie, opuchnięte dłonie.
Leczenie
Z reguły występuje nagły atak schorzenia z silnym bólem i ograniczeniem kręgosłupa szyjnego. Po ataku dochodzi do powolnego ustępowania oraz wyleczenia, które może trwać nawet wiele miesięcy. Leczenie można przyspieszyć poprzez stosownie odpowiednich technik manualnych stosowanych z uwzględnieniem wszystkich zasad bezpieczeństwa.
Stosuję się:
- osteopatię
- terapię manualną
- masaż
- ćwiczenia indywidualnie dobrane do pacjenta
- fizykoterapia (m.in. pole magnetyczne, prądy, ultradźwięki, krioterapia, laser).
Zapewniamy odpowiednio dobraną rehabilitację i zabiegi wykonywane na najwyższym poziomie.
Zmiany zwyrodnieniowe
Zmiany zwyrodnieniowe to zmiany degeneracyjne chrząstki szklistej stawu następujące poprzez brak wytrzymałości na nacisk mechaniczny.
Może nas zaniepokoić różnego rodzaju „strzykanie, trzaski, zgrzytania” w stawie, czyli tzw. krepitacje.
Chrząstka stawowa jest naturalnym amortyzatorem, kiedy nie spełnia swojego zadania, stawy nie pracują w prawidłowy sposób.
Fizjologicznie z wiekiem ulega ona uszkodzeniu, natomiast do jej przedwczesnego zużycia prowadzą między innymi wady postawy, zmiana pracy osi stawów, duże przeciążenia mechaniczne i mikrourazy.
W jaki sposób leczyć?
Przede wszystkim zapobiegać, czyli uprawiać różnego rodzaju aktywności fizyczne. Jeżeli pojawiają się już pierwsze objawy czyli:
- trzeszczenie, krepitacje,
- ból stawów podczas chodzenia, wchodzenia po schodach lub nawet ból nocny,
- ograniczenie ruchomości stawu,
należy stosować wszelkiego rodzaju zabiegi fizykoterapeutyczne jak – krioterapia na ciekły azot, ultradźwięki, pole magnetyczne, laser, prądy.
Oczywiście nieodzowną formą terapii jest indywidualna praca z fizjoterapeutą. Może ona się odbywać w formie masażu, terapii manualnej, osteopatii, ćwiczeń wzmacniających i rozciągających.
Przy tak optymalnie dobranym programie rehabilitacyjnym możemy osiągnąć zaskakujące efekty.
X
Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) mogą być objawem wielu chorób.
Najczęstszymi przyczynami bólu mięśni i stawów są przeciążenia, nadmierne
rozciąganie i urazy. Jednak pacjenci najczęściej zgłaszają się do lekarza z bólem
przewlekłym, którego przyczyną mogą być schorzenia nie tylko samych mięśni,
lecz także układu nerwowego, infekcje i choroby ogólnoustrojowe.
Ból mięśniowy może mieć charakter ograniczony lub uogólniony. Zlokalizowany
ból mięśniowy może dotyczyć jednego mięśnia lub grupy mięśniowej. Z kolei ból
stawów zwykle jest wynikiem toczącego się w ich obrębie zapalenia. Staw jest
wtedy również obrzęknięty, skóra nad nim jest zaczerwieniona i cieplejsza od
otaczających tkanek, może występować upośledzenie ruchomości stawu.
Leczenie bólu stawów i mięśni uzależnione jest od jego przyczyny. Są to
dolegliwości, które powstają na skutek nieprawidłowości w samym mięśniu czy
stawie, lub okolicznych struktur, np. ścięgien, kaletki maziowej czy więzadeł.
Przypadłość ta występuje zarówno u osób starszych jak i młodych. Czasami bóle
stawów mają zupełnie inną przyczynę, nie mającą żadnego związku ze stawem.
Bóle stawowe pojawiają się w przebiegu:
• chorób reumatycznych w postaci reumatoidalnego zapalenia stawów , twardziny
układowej, ZZSK,
• choroby zwyrodnieniowej stawów wynikającej z zdegenerowania chrząstki
stawowej;
• urazów takich jak skręcenia czy · zwichnięcia ;
• dny moczanowej ;
• infekcji bakteryjnych np. rzeżączki , boreliozy , czy infekcji wirusowych
np. grypy ;
• łuszczycowego zapalenia stawów,
• przyjmowania niektórych leków, np. inhibitorów konwertazy angiotensyny,
izoniazydu, metyldopy lub cyklosporyny,
• nowotworu kości lub chrząstki,
• chorób zapalnych jelit,
• nadwagi/otyłości, która również obciąża stawy i powoduje ich ból,
• nadmiernej aktywności fizycznej, szczególnie biegania prowadzącego do
obciążenia stawu kolanowego.
W leczeniu bólu stawów i mięśni bardzo dobre działanie ma indywidualna terapia
manualna, ćwiczenia oraz zabiegi z fizykoterapii.
Obrzęki to widoczne obrzmienia, których skutkiem może być uczucie ciężkości, ograniczenie możliwości ruchowych, zmniejszenie wydajności, bóle spowodowane napięciem skóry.
Obrzęki klasyfikujemy ze wzglądu na przyczynę ich powstawania :
• obrzęki limfatyczne (obrzęki pierwotne tzw. wrodzone oraz wtórne powstałe np. po usunięciu węzłów chłonnych lub jako skutek radioterapii)
• obrzęki pourazowe (po zabiegach operacyjnych, towarzyszące złamaniom, skręceniom, uderzeniom, oparzeniom, kontuzjom sportowym),
• niewydolności żylnej (w tym np. w owrzodzeniach podudzi)
• obrzęki powstałe z powodu braku aktywności ruchowej (np. po udarze mózgu, po urazach mózgowo-rdzeniowych)
• obrzęki lipidowe (cellulitis)
• obrzęki zapalne (w przebiegu choroby reumatycznej czy zapalenia na skutek radioterapii)
• obrzęki towarzyszące zaburzeniom krążenia tętnic (obrzęki przy miażdżycy zarostowej tętnic, po rekonstrukcji naczyń, po operacjach w stanie niedokrwienia).
W leczeniu obrzęków stosujemy techniki manualnego drenażu limfatycznego, indywidualnie dobranego do potrzeb pacjentów, a także kąpiele wirowe kończyn górnych i dolnych.
STANY PO NACIAGNIECIACH, ZERWANIACH MIĘŚNI I WIĘZADEŁ
Organizm człowieka składa się z bardzo dużej ilości różnorodnych mięśni. Praca mięśni polega na naprzemiennym kurczeniu i rozkurczaniu się włókien mięśniowych, dzięki czemu możliwe jest wprawianie w ruch naszego szkieletu. Mięśnie różnią się budową, wielkością, kształtem i typem włókien mięśniowych. Budowa mięśni predysponuje do występowania urazów (naderwanie, naciągnięcie) zdecydowanie najczęściej w obrębie przejścia brzuśca w ścięgno bądź przyczepu ścięgna do kości.
Naciągniecie mięśni
Naciągnięcie jest to niewielkie mikro uszkodzenie włókien mięśniowych, do którego dochodzi na skutek działania siły pośredniej. O naciągnięciu mówimy wówczas gdy zostanie uszkodzone do 5% włókien mięśniowych.
Naderwanie mięśni
Do naderwania bądź całkowitego zerwania włókien mięśniowych dochodzi w momencie przekroczenia granicy wytrzymałości, co najczęściej następuje w konsekwencji nadmiernego rozciągnięcia, gwałtownego ruchu bądź powtarzających się mikrourazów.
Wyróżniamy trzy stopnie uszkodzenia:
- 1 stopień – uszkodzenie ok. 5% włókien mięśniowych. Niewielki obrzęk i krwiak, ból
nie jest silny i szybko ustępuje, nie ma problemów z poruszaniem.
- 2 stopień – silne dolegliwości bólowe, krwiak, obrzęk, bolesność palpacyjna oraz
spadek siły mięśniowej.
- 3 stopień – zerwanie włókien mięśniowych z całkowitym przerwaniem ich ciągłości.
Występują takie objawy jak przy stopniu drugim jednak o zdecydowanie większej intensywności.
Naciągnięcie lub naderwanie więzadeł jest to zwykle wynik nadmiernego napięcia mięśni, ścięgien oraz więzadeł. Może się to zdarzyć podczas wypadku samochodowego, upadku, a także skręcenia. Głównym objawem naciągnięcia więzadeł jest krwiak wewnątrz lub na zewnątrz stawu. U pacjenta pojawia się obrzęk, poszerzenie obrysów stawu, zasinienie okolicy stawu (może wystąpić bezpośrednio po doznanym urazie lub w ciągu kilku kolejnych
godzin), ból, który nasila się przy wykonywaniu ruchów, a także zaburzenie chodu (jeżeli doszło do naciągnięcia w więzadłach kończyny dolnej) oraz ograniczenie zakresu ruchów w danym stawie.
Czas leczenia oraz powrót do aktywności fizycznej w dużej mierze zależne są od stopnia uszkodzenia mięśnia i więzadeł. Leczenie można wspomóc zabiegami fizykalnymi.
- laseroterapia
- magnetoterapia
- ultradźwięki
- krioterapia miejscowa
- kinesiotaping
- masaż tkanek miękkich oraz blizny
- ćwiczenia propriocepcji i napięcia izometryczne
Profilaktyka i leczenie naciągnięć oraz naderwań mięśni i więzadeł. Na kontuzje najbardziej podatne są nierozciągnięte i słabe mięśnie, dlatego przed
rozpoczęciem treningu należy wykonać co najmniej 15-minutową rozgrzewkę. Przed uszkodzeniami mięśni można się zabezpieczyć wykonując regularne ćwiczenia rozciągające i wzmacniające mięśnie.
Staw kolanowy to największy staw ciała człowieka. Jest to staw złożony
(zawiasowy zmodyfikowany) - łączą się tu kość udowa i kość piszczelowa . Staw
posiada dwie łącznotkankowe łąkotki dopasowujące do siebie powierzchnie
stawowe w czasie ruchów. Wyróżniamy łąkotkę boczną i łąkotkę przyśrodkową,
nieco różniące się wielkością. Ich zadanie polega na:
• pogłębieniu i dopasowaniu do siebie powierzchni stawowych stawu
kolanowego (pomiędzy kością udową a piszczelową)
• umożliwienie ruchów obrotowych w zgiętym stawie kolanowym,
poprzez przesuwanie się ich na powierzchni stawowej górnej kości
piszczelowej.
Zmiany w obrębie łąkotki współistnieją z innymi urazami stawów i bardzo rzadko
występują samodzielnie. Do jej uszkodzenia dochodzi najczęściej podczas
uprawiania sportów, przy gwałtownym wyprostowaniu zgiętego kolana, stanowi
konsekwencję namnożonych mikrourazów bądź skutek przeciążenia. Do
najbardziej charakterystycznych objawów uszkodzenia łąkotki są:
- bóle
- trzaskanie i przeskakiwanie w kolanie
- zablokowanie kolana
- obrzęk oraz uciekanie kolana
W większości przypadków wykonuje się zabiegi operacyjne, przede
wszystkim artoskopię. W zależności od rodzaju schorzenia możliwe jest
częściowe usunięcie łąkotki, zszycie, przeszczep lub zastąpienie uszkodzonej
protezą.Aby był możliwy powrót do całkowitej sprawności nogi a tym samym
powrót do dawnego stylu życia konieczna jest rehabilitacja polegająca głównie na
ćwiczeniach indywidualnych (zapobiegają one zrostom oraz poprawiają i
zwiększają zakres ruchów) pod okiem specjalisty.
Zapalenie rozcięgna podeszwowego, ostroga piętowa, hallux, bóle stopy
Ostroga piętowa jest to dolegliwość, która charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi zlokalizowanymi pod piętą. Bóle te są dokuczliwe i niemożliwiają lub znacznie ograniczają chodzenie i stanie. Najpierw pojawia się dotkliwy ból odczuwany jedynie w trakcie chodzenia. Wraz z rozwojem ostrogi piętowej pojawia się też przy siedzeniu czy leżeniu oraz w trakcie snu. Ostroga piętowa wynika z toczącego się stanu zapalnego w obrębie kości piętowej. Najczęściej pojawia się ona u sportowców oraz osób starszych. Na zdjęciach RTG kości piętowej dotkniętej ostrogą piętową często widać dziobastą narośl biegnącą od guza piętowego ku przodowi. Najczęściej stosowanymi zabiegami na ostrogę piętową są: fala uderzeniowa, terapia powięziowa podudzia i stopy oraz krioterapia. Naszym pacjentom dodatkowo udzielamy instruktarzu prostych ćwiczeń rozciągających do wykonywania w domu we własnym zakresie.
Ostrodze piętowej bardzo często towarzyszy zapalenie rozcięgna podeszwowego. Do zapalenia rozcięgna mogą doprowadzić błędy w treningu, bieganie po twardym podłożu np. po asfalcie, czy w źle dobranym obuwiu. Ale nie tylko sportowcy mogą mieć problem z rozcięgnem podeszwowym – także osoby, które na przykład wykonują pracę stojącą. Ból w przypadku zapalenia rozcięgna podeszwowego zajmuje większy obszar stopy w porównaniu do bólu wynikającego z samej ostrogi piętowej. Stosuje się bardzo podobną rehabilitację jak w ostrodze piętowej.
Paluch koślawy (łac. Hallux valgus) jest to schorzenie wynikające między innymi z noszenia ciasnego obuwia na wysokim obcasie i z wąskimi noskami. Wysoki obcas powoduje przeciążenie przedniej części stopy, czego skutkiem jest obniżenie się łuku poprzecznego stopy i poszerzenia przodostopia, z kolei szpiczasty kształt butów powoduje koślawe ustawienie palucha. Dużą rolę w występowaniu haluksów odgrywają predyspozycje genetyczne. Często pojawia się stan zapalny torebki stawowej stawu śródstopno-paliczkowego palucha, co skutkuje bólem i obrzękiem. Wtedy najczęściej wprowadza się leczenie rehabilitacjyne. Dość szybkie efekty zauważalne są po zastosowaniu zabiegów z fizykoterapii takich jak: fala uderzeniowa, ultradźwięki lub fonoforeza, krioterapia czy laser. Dodatkowo stosuje się różnego rodzaju wkładki. W skrajnych przypadkach wykonuje się zabiegi operacyjne, lecz nawet po operacji niezbędna jest odpowiednia fizykoterapia, zmniejszająca dolegliwości bólowe i przyspieszająca powrót do sprawności.
XZŁAMANIE – jest to przerwanie ciągłości kości.
Objawy:
- ból,
- przymusowe ustawienie kończyny,
- obrzęk i zasinienie skóry,
- zniekształcenie kończyny (wygięcie w nienaturalny sposób, skrócenie, ruchomość w
nieprawidłowym miejscu),
- przy złamaniu otwartym – rana z widocznym fragmentem kości,
- utrata funkcji złamanej kończyny.
SKRĘCENIE – to uszkodzenie struktur okołostawowych (więzadeł, torebki stawowej itp.), czemu nie towarzyszy uszkodzenie kości.
Objawy:
- ból,
- obrzęk i zasinienie skóry,
- zniekształcenie stawu na skutek narastającego obrzęku, a nie uszkodzenia kości,
- utrata ruchomości stawu.
ZWICHNIĘCIE – to przemieszczenie przylegających do siebie powierzchni stawowych. Zwichnięciu może towarzyszyć uszkodzenie torebki stawowej, a także pobliskich naczyń i nerwów.
Objawy:
- ból,
- zniekształcenie stawu,
- przymusowe ułożenie,
- zasinienie i ochłodzenie kończyny,
- brak wyczuwalnego tętna w okolicy zwichnięcia, jeśli ma miejsce ucisk naczyń,
- brak czucia, porażenie kończyny w okolicach zwichnięcia, jeśli ma miejsce uszkodzenie
nerwów.
Postępowanie fizjoterapeutyczne w przypadku tego typu urazów ma na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych i obrzęku, przywrócenie fizjologicznego zakresu ruchu i prawidłowej siły mięśniowej, przywrócenie funkcji uszkodzonych struktur. Stosujemy zabiegi fizykalne (m.in. pole magnetyczne, krioterapia miejscowa, laseroterapia punktowa, masaż wirowy itp.), ćwiczenia indywidualne, manualny drenaż limfatyczny.
Łokieć tenisisty
Łokieć tenisisty to uciążliwe schorzenie, które tak naprawdę ma niewiele wspólnego z grą w tenisa. Najczęściej z tą dolegliwością zmagają się ludzie wykonujący pracę biurową lub fizyczną. Głównym objawem jest przenikliwy ból po zewnętrznej stronie stawu łokciowego oraz odczuwalny spadek siły w kończynie górnej, szczególnie w dłoni. Spowodowane to jest stanem zapalnym bocznego nadkłykcia kości ramiennej wywołany najczęściej przez mikro-urazy i przeciążenia wynikające z powtarzanych często w ciągu dnia takich samych ruchów. Dodatkowym objawem może być również obrzęk stawu łokciowego i ocieplenie okolicy tego stawu. Schorzenie to trudno jest wyleczyć jedynie za pomocą środków farmakologicznych i pojedynczych zabiegów fizjoterapeutycznych. Leczenie łokcia tenisisty powinno być wielopłaszczyznowe, począwszy od leków przeciwzapalnych, skończywszy na nauce profilaktyki oraz ergonomii pracy. W naszym gabinecie najczęściej wykonujemy takie zabiegi jak: fala uderzeniowa, terapia powięziowa, krioterapia, ultradźwięki, laser punktowy, Kinesiotaping. Należy pamiętać, że łokieć tenisisty to schorzenie, które nawraca jeśli pacjent nie zmieni swoich nawyków, które do tego schorzenia doprowadziły.
Objawy:
- bolesna okolica bocznej części stawu łokciowego,
- wyprost i odwiedzenie promieniowe nadgarstka bolesne,
- czasem bolesny wyprost stawu łokciowego.
Łokieć golfisty
Łokieć golfisty to schorzenie podobne do łokcia tenisisty. Z grą w golfa również ma niewiele wspólnego, a stan zapalny pojawia się na nadkłykciu przyśrodkowym kości ramiennej (po wewnętrznej stronie stawu łokiowego). Tutaj również wykonujemy u pacjenta falę uderzeniową, która wywołuje mikrouszkodzenia w okolicach nadkłykcia bocznego kości ramiennej i usuwa złogi wapniowe powstające w wyniku stanu zapalnego oraz terapię powięziową w celu rozluźnienia całej okolicy stawu łokciowego. Dodatkowo leczenie wspomagamy pozostałymi zabiegami z fizykoterapii oraz Kinesiotapingiem.
Objawy będą też bardzo podobne:
- miejscowy ból po stronie przyśrodkowej stawu łokciowego,
- bolesne zgięcie dłoniowe nadgarstka, czasem także palców.
X
Bóle biodra, pachwiny
Pachwina zlokalizowana jest między brzuchem a przednio - przyśrodkową częścią uda. Jest miejscem, w sąsiedztwie, którego znajduje się wiele ważnych narządów anatomicznych - narządy wewnętrzne, mięśnie i więzadła, nerwy czy węzły chłonne. Ból promieniujący pachwinowo może być również wywołany schorzeniami narządów wewnętrznych, np.: zakażeniami jelita, przepukliną pachwinową, zapaleniem wyrostka robaczkowego, zaburzeniami ginekologicznymi.
W związku z tym ból w pachwinie może być objawem zaburzeń różnych struktur i dlatego też bardzo istotne jest różnicowanie schorzeń przez dokładne badanie kliniczne.
Staw biodrowy jest stawem kulistym, utworzonym przez panewkę stawu oraz głowękości udowej. Budowa stawu sprawia, iż charakteryzuje się on dużą ruchomością we wszystkich płaszczyznach: płaszczyzna strzałkowa (zginanie i prostowanie), płaszczyzna czołowa (odwodzenie i przywodzenie), płaszczyzna poprzeczna (rotacja wewnętrzna i zewnętrzna).
Schorzenia stawu biodrowego mogą również powodować ból promieniujący do kończyny dolnej. Często przy zmianach zwyrodnieniowych stawu biodrowego pojawia się ból kolana.
Większość bóli występujących w rejonie biodra i pośladka to bóle przeniesione. Ból może pochodzić z kręgosłupa a konkretnie odcinka lędźwiowego, krzyżowego, ale też z samego stawu biodrowego czy uszkodzonych mięśni.
Oczywistym, więc jest odpowiednie badanie pacjenta i dopasowane do schorzenia leczenie.
XBÓLE PRZECIĄŻENIOWE
Stany przeciążeniowe są to zaburzenia funkcjonalne układu mięśniowego przebiegające z dolegliwościami bólowymi i ograniczeniami ruchomości w danych stawach. Dotyczą one całego kręgosłupa jak również kończyn górnych i dolnych.
Bóle przeciążeniowe powstają na skutek wzmożonego napięcia jednych mięśni a osłabienia drugich (dysbalans mięśniowy). Tworzą się miejsca bolesne tzw. punkty spustowe mięśni, które samoistnie bądź pod wpływem ucisku mogą promieniować w inny obszar ciała.
Do najczęstszych przyczyn tego typu dolegliwości bólowych zaliczamy nieergonomiczne miejsce pracy, a także nieprawidłową postawa ciała podczas wykonywania czynności dnia codziennego.
W przypadku bólów przeciążeniowych ważną rolę odgrywa własna praca pacjenta- nauka i kontrola prawidłowej postawy ciała. Proces leczniczy opiera się na masażu oraz indywidualnie dobranych ćwiczeniach wzmacniających i rozciągających wybranych partii mięśniowych.
Należy pamiętać, że przy występowaniu bólów przeciążeniowych tylko kompleksowe działanie daje najszybsze efekty terapeutyczne i zapobiega ich ponownemu powstawaniu.
X
Torbiele i zapalenie kaletek
Torbiele i zapalenie kaletek stawowych mogą odpowiadać za ograniczenia ruchowe stawów i ból.
Kaletki stawowe są przestrzeniami w formie torebek, które znajdują się w miejscach w których skóra lub mięśnie muszą ślizgać się po wystających częściach kości. Występują one naturalnie w ludzkim organizmie.
Torbiele są przestrzeniami w formie torebek otoczonych tkanką nabłonkowa. Powstają w miejscach gdzie jest podwyższone tarcie, ale mogą też być efektem zbierania się płynu, obrzęku w okolicy stawu np. torbiel Baker’a w stawie kolanowym. Nie występuja naturalnie w ludzkim organizmie.
Dzięki dobrze dobranym zabiegom fizykoterapii i leczenia manualnego możemy zmniejszyć dolegliwości bólowe.
XBóle głowy to schorzenie dotyczące praktycznie każdego z Nas. Spośród osób
dorosłych 90% z nich przynajmniej raz w życiu odczuwała silny ból głowy.
Około 75% z nich cierpi na tzw. Napięciowy ból głowy któremu towarzyszą ból i
sztywność karku. Napięciowe bóle głowy są najbardziej powszechną
dolegliwością. Schorzenie to pochłania olbrzymie koszty związane z diagnozą
oraz leczeniem, podczas gdy odpowiednio prowadzona fizjoterapia przynosi
poprawę bardzo często już po pierwszej sesji terapeutycznej, bez stosowania
niepotrzebnych w tym przypadku kosmicznych dawek leków przeciwbólowych,
które wywołują wiele efektów nieporządanych oraz w dużej mierze nie przynoszą
pożądanych rezultatów. Leczenie opiera się na solidnych dawkach leków
przeciwbólowych. Samo podejście budzi pewne kontrowersje, ze względu na fakt,
iż leki przeciwbólowe nie są w stanie rozluźnić poszczególnych,
odpowiedzialnych za problem struktur. Skoro problem jest mechaniczny, to i
terapia powinna być mechaniczna. Tutaj z pomocą przychodzą dłonie
fizjoterapeuty.
Najczęstsze możliwe przyczyny bólów głowy są:
• Uszkodzenia, któregoś składowego elementu odcinka szyjnego, po
przebytym urazie, nawet kilka lat wcześniej.
• Odwodnienie organizmu
• Zaburzenia snu
• Zaburzenia emocjonalne
• Nawyk zaciskania zębów
• Problemy ortodontyczne
Fizjoterapeuta ocenia ruchomość stawów obwodowych i kręgosłupa, siłę mięśni
oraz czucie. Kolejnym etapem jest badanie za pomocą specjalistycznych testów.
Badanie palpacyjne pozwala fizjoterapeucie dokładnie zdefiniować tkankę, która
odpowiada za występowanie objawów. Precyzyjna i trafna diagnostyka jest
podstawą odpowiedniego leczenia. Terapia opiera się na rozluźnianiu i
odblokowaniu nieprawidłowo funkcjonujących odcinków za pomocą technik
manualnych, terapii powięziowej, masażu oraz fizykoterapii i Kinesiotapingu.
Uraz jest to uszkodzenie tkanki, narządu lub większego obszaru ciała w wyniku działania
czynnika mechanicznego, chemicznego lub elektrycznego. Zazwyczaj przyczynami urazów są
wypadki komunikacyjne, upadki z wysokości i urazy sportowe.
Najczęstsze rodzaje urazów to:
- złamania
- skręcenia
- zwichnięcia
- naciągnięcia, naderwania, zerwania mięśni, więzadeł i ścięgien
- stłuczenia stawów i tkanek
W zależności od urazu występujące objawy mogą być nieznaczne lub poważne oraz
krótkotrwałe lub długotrwałe. Ostre urazy pojawiają się nagle i często towarzyszy im ostry,
silny ból, obrzęk i brak lub ograniczenie ruchomości .
Rehabilitacja po urazie polega na zminimalizowaniu powstałych obrażeń, przywróceniu
pacjentowi pełnej sprawności i zakresu ruchów, które utracił oraz szybki powrót do
aktywności zawodowej i społecznej. W pierwszej fazie ostrego bólu można zastosować
zabiegi z fizykoterapii ( krioterapia, laser, pole magnetyczne, prądy itp.). W kolejnej fazie
przywraca się zakres ruchomości oraz siłę mięśniową wykorzystując zabiegi terapii
manualnej, kinezyterapię czy masaż. O doborze zabiegów decyduje lekarz lub fizjoterapeuta
w zależności od rodzaju urazu i stopnia uszkodzenia. Ważne jest aby poprzez stosowne
zabiegi rehabilitacyjne stworzyć odpowiednie warunki do samoleczenia organizmu.
Rehabilitacja po stanach operacyjnych i rekonstrukcjach stawów i więzadeł polega na
doprowadzeniu pacjenta do możliwie najszybszego i najskuteczniejszego powrotu do
pełnej aktywności , przy zachowaniu maksymalnego bezpieczeństwa terapii. Program
leczenia uzależniony jest od rodzaju zabiegu operacyjnego i dopasowany do
indywidualnego stanu chorego.
Celem rehabilitacji pooperacyjnej jest:
- redukcja bólu,
- opracowanie blizny i zapobieganie jej przerostom,
- zmniejszenie obrzęków i stanu zapalnego,
- zapobieganie zanikom i przykurczom mięśniowym,
- poprawa zakresu ruchomości,
- wzmocnienie osłabionych mięśni i stawów,
- poprawa priopriocepcji ( czucia głębokiego i równowagi),
- nauka poprawnych wzorców ruchowych.
Cele rehabilitacji pooperacyjnej są takie same w przypadku zabiegów chirurgicznych narządu
ruchu jak i po artroskopiach, po endoprotezo plastyce stawów, po złamaniach , po operacjach
kręgosłupa. Jednak każdy zabieg operacyjny się różni. Obejmuje inny obszar zabiegu, różny
jest rozmiar blizny, wiek, waga, sprawność fizyczna i możliwości adaptacyjne pacjentów,
dlatego program rehabilitacji powinien być tworzony we współpracy lekarza prowadzącego z
fizjoterapeutą.
Najczęstsze rekonstrukcje wykonuje się w obrębie więzadeł kolana, stawu barkowego,
ścięgna Achillesa.
ZESPOŁY BÓLOWE KOBIET W CIĄŻY
W czasie ciąży w organizmie kobiety zachodzi wiele naturalnych zmian fizjologicznych co może powodować szereg dolegliwości. Wynikają one z nadmiernego obciążenia kręgosłupa, zmiany położenia środka ciężkości ciała przy jednoczesnym rozluźnieniu więzadeł całego ciała na skutek działania hormonów przygotowujących organizm do porodu.
Sprzyja to powstawaniu przeciążeń i w konsekwencji dolegliwości bólowych w czasie ciąży. Rozwój i wzrost dziecka w brzuchu przyszłej mamy powoduje przesunięcia i uciski na narządy wewnętrzne, co wywołuje takie dolegliwości jak zgaga czy zaburzenia trawienia.
Najczęstsze problemy to bóle miednicy, odcinka lędźwiowego, bóle głowy, bóle okolicy łopatek i okolicy mostka, czasami pojawia się drętwienie kończyn górnych oraz dolnych.
Należy przede wszystkim zwrócić uwagę na pracę miednicy oraz napięcia w jej obrębie. Korekcja ewentualnych zaburzeń, zmniejsza znacznie dolegliwości bólowe, a także ma pozytywny wpływ na sprawny przebieg samego porodu.
Pomocne w takich sytuacjach mogą być zabiegi osteopatyczne. Terapia taka w przypadku kobiet w ciąży jest bardzo delikatna oraz nie przynosi skutków ubocznych. Jest bezpieczna nawet w przebiegu ciąży wysokiego ryzyka.
ZESPOŁY BÓLOWE KOBIET W OKRESIE POPORODOWYM
Dolegliwości bólowe kręgosłupa po porodzie mogą przybierać dodatkowe czynniki. Szczególnie często dają o sobie znać problemy z kręgosłupem sprzed ciąży. Kręgosłup wówczas ponownie musi przestawić się na nowe warunki równowagi statycznej, hormonalnej i zmian masy ciała (np. gwałtowne chudnięcie). Do codziennej rutyny dochodzą czynności, takie jak karmienie piersią i pielęgnacji noworodka.
Dodatkowym czynnikiem powodującym bóle może okazać się także stres związany z ciążą i narodzinami. Zbyt szybko podejmowana aktywność ruchowa o znacznym natężeniu może także doprowadzić do powstawania dodatkowych dolegliwości bólowych kręgosłupa.
Ratunek od dolegliwości dają takie zabiegi jak osteopatia, terapia manualna, masaż, ćwiczenia wzmacniające i stabilizujące.
XRehabilitacja dzieci
Specjalizujemy się w leczeniu takich schorzeń jak mózgowe porażenie dziecięce, przepuklina oponowo – rdzeniowa, zespoły genetyczne, stany po urazach i guzach mózgu, wszelkie choroby nerwowo – mięśniowe, jak również we wszystkich problemach okresu niemowlęcego, dziecięcego, nastoletniego.
Jeśli Twoje dziecko ma problemy z asymetrią osiową ciała, zaburzeniem napięcia mięśni, kręczem szyi, zapraszamy do skorzystania z naszych usług wykwalifikowanego personelu potwierdzonego międzynarodowymi certyfikatami.
Jeśli rozwój Twojego dziecko Cię niepokoi.
Nie zwlekaj i zapisz się na konsultacje oraz terapię z wykwalifikowanym fizjoterapeutą pediatrycznym lub osteopatą pediatrycznym.
X
We współczesnych czasach wady postawy stanowią poważny problem cywilizacyjny. Wśród
dzieci i młodzieży coraz częściej odnotowuje się niekorzystne zmiany zachodzące w ich
sylwetce. Przyczyn tego zjawiska może być wiele:
- mała aktywność ruchowa,
- wielogodzinne spędzanie czasu przed komputerem czy telewizorem, przyjmując
najczęściej nieprawidłową postawę ciała,
- noszenie zbyt ciężkiego plecaka na jednym ramieniu, niedostosowane biurko i jego
- słabe oświetlenie,
- nadwaga.
Do wad postawy zalicza się:
- skrzywienia kręgosłupa ( skoliozy, plecy okrągłe, plecy płaskie itp.)
- deformacje klatki piersiowej ( kurza, lejkowata)
- koślawość lub szpotawość kolan,
- wady stóp np. płaskostopie, stopy płasko- koślawe itp.
- odstawanie łopatek.
Ważne jest, aby odpowiednio wcześnie rozpocząć leczenie i rehabilitację oraz nie dopuścić do
pogłębiania się zmian w układzie mięśniowo- szkieletowym. Zadaniem rehabilitacji jest
zmniejszenie deformacji , poprawa ograniczeń ruchomości w stawach, wzmocnienie
osłabionych mięsni tułowia i rozciąganie mięśni przykurczonych, zwiększenie wydolności
krążeniowo- oddechowej oraz nauczenie nawyku prawidłowej postawy ciała.
W profilaktyce wad postawy liczy się czas. Im wcześniej rozpoczniemy rehabilitację tym
lepsze efekty można uzyskać . Po zakończeniu procesów wzrostowych części chrzęstnych i
kości korekcja wady będzie utrudniona. Zaniedbanie wad postawy grozi noszeniem gorsetu
ortopedycznego, a czasami nawet operacją. Ponadto wszelkie odchylenia powstałe i
zaniedbane w wieku dziecięcym mogą doprowadzić do powstania zespołów bólowych
kręgosłupa i rozwoju zmian zwyrodnieniowych w późniejszym wieku.
Drogi Rodzicu jeżeli zauważysz u swojego dziecka nierówne biodra lub barki, odstające
łopatki, zaokrąglone plecy, płaskie stopy czy jakiekolwiek inne odchylenia w budowie ciała
nie zwlekaj – skonsultuj się z lekarzem lub fizjoterapeutą.
Nasz gabinet oferuje Państwu konsultacje dzieci pod kątem wad postawy, indywidualnie
dobrany zestaw ćwiczeń oraz kontrolę uzyskanych efektów
REHABILITACJA OGÓLNOROZWOJOWA OSÓB STARSZYCH I DZIECI
Aktywność ruchowa zalicza się do podstawowych potrzeb człowieka, gdyż warunkuje zachowanie i wzmacnia zdrowie w każdym wieku.
Aktywność fizyczna m.in.:
- poprawia samopoczucie i jakość snu,
- wzmacnia serce i układ krążenia,
- obniża ciśnienie krwi,
- obniża ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy,
- poprawia sprawność i funkcjonowanie umysłu (pamięć krótkotrwała, zdolność podejmowania decyzji),
- chroni przed osteoporozą.
Regularne ćwiczenia rehabilitacyjne u osób starszych mogą nie tylko korzystnie modyfikować obecność i przebieg chorób przewlekłych, wpływać na ilość przyjmowanych leków ale także pomóc w łagodzeniu dolegliwości bólowych aparatu ruchu. Dodatkowo ćwiczenia ogólnorozwojowe wpływają na koordynację, równowagę, wzmacniają bądź rozciągają odpowiednie grupy mięśni. Rehabilitacja osób starszych stanowi ważny element w samodzielności i niezależności od innych w życiu codziennym, a także poprawia jakość życia.
Zajęcia gimnastyki ogólnorozwojowej dzieci rozwijają u nich cechy psychomotoryczne tj. orientację w przestrzeni, zręczność i spostrzegawczość. Mają również na celu korygowanie istniejącej wady postawy i zapobieganie powstawaniu nowych. Gimnastyka ogólnorozwojowa podnosi ogólną wydolność fizyczną, umożliwia pozytywne rozładowanie napięć psychicznych, a także powoduje obniżenie poziomu stresu. Rehabilitacja ogólnorozwojowa kształtuje zarówno ciało jak i umysł młodego człowieka.
XDrętwienie - "parestezje"
Jest to zjawisko, które wskazuje na schorzenie nerwu bądź utratę jego naturalnych możliwości fizjologicznych.
Możliwe są uszkodzenia nerwu:
- wewnątrzpochodne (zapalenie nerwu w wyniku schorzenia np. cukrzyca)
- zewnątrzpochodne, czyli mechaniczna kompresja na zdrową tkankę nerwową np.: zespół cieśni nadgarstka, ucisk korzenia nerwowego, ucisk nerwu strzałkowego.
Parestezje powstają zawsze dystalnie od miejsca ucisku. I tak wyróżniamy 4 miejsca ucisku:
- rdzeń kręgowy
- korzeń nerwowy
- splot nerwowy
- małe nerwy obwodowe
W leczeniu drętwienia, parestezji bardzo ważnym elementem jest zdiagnozowanie przyczyny tego zjawiska. Wykorzystujemy do tego między innymi badanie pacjenta, wywiad i oczywiście badania diagnostyczne.
W zależności od przyczyny i stanu pacjenta dobieramy odpowiednie dla niego leczenie.