Zabiegi

Kinezyterapia

Kinezyterapia (z greckiego kinesis – ruch) oznacza leczenie ruchem. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej.

Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, ale również przed porodem.
Wyróżniamy następujący podział ćwiczeń:
1. ze względu na lokalizację:
- lokalne
- globalne
2. ze względu na siłę i jej kontrolę:
- bierne to ćwiczenia, w których ruch wykonywany jest przez siłę zewnętrzną (terapeuta lub np. szyna CMP). Ich celem jest zapobieganie przykurczom mięśniowym oraz sztywności stawowej, a także pobudzenie krążenia czy zapobieganie odleżynom i obrzękom.

- czynno-bierne to ćwiczenia, które opierają się przede wszystkim na własnej sile osoby ćwiczącej, a siła zewnętrzna stanowi wspomaganie. Często konieczna okazuje się pomoc w zapoczątkowaniu ruchu, który dalej wykonywany jest już samodzielnie.
- samowspomagane stanowią łącznik pomiędzy ćwiczeniami biernymi a czynnymi. W ćwiczeniach samowspomaganych pacjent wykonuje ruch jedną kończyną aby wspomóc wykonanie ruchu w drugiej kończynie.
- czynne w odciążeniu to ćwiczenia, które wykonywane są w sposób samodzielny przez pacjenta, w warunkach zmniejszenia lub nawet całkowitego zniesienia siły ciążenia na daną część ciała, co umożliwia wykonywanie ruchu w bezbolesnym zakresie. Uzyskanie odciążenia możliwe jest najczęściej poprzez systemy podwieszenia bloczkowego (UGUL, Therapy Master).
- ćwiczenia czynne w odciążeniu z oporem – to ćwiczenia, które spełniają wszelkie założenia ćwiczeń w odciążeniu, ale dodatkowym elementem jest opór zewnętrzny, który dawkowany jest najczęściej poprzez systemy bloczkowo-ciężarkowe
- ćwiczenia czynne wolne – to ćwiczenia, które wymagają od pacjenta samodzielnej kontroli napięcia mięśniowego oraz możliwości wykonania ruchu lub tylko intencji ruchu (skurcz izometryczny). W ćwiczeniach czynnych opór może być stawiany przez: ciężar własnego ciała, ręce terapeuty lub sprzęt (taśmy elastyczne, hantle, ekspandery).

3. ze względu na funkcję:
- ćwiczenia równoważne i stabilizacyjne
- ćwiczenie koordynacyjne
- ćwiczenia relaksujące i rozluźniające
- ćwiczenia ogólno usprawniające